Ona nasıl aşık oldun?Bilmiyorum, konuşuyorduk...
BAŞLANGIÇ
Öğrencilik hayatının başlangıcında yalnız, annesiz babasız kalan bir genç kızın neler yaşadığını okuyacaksınız. Genç Lilia'nın hayatı son 12 yılda nasıl değişti? Tüm aşk sarsıntıları, yansımaları ve sanal ortamda ortaya çıkan güçlü aşk için verdiği mücadele. Genç ve yalnız yaşamasına rağmen anne ve babasından miras aldığı değerleri koruyor. Hangisi galip gelecek bu değerler mi yoksa yanardağ gibi patlayan sanal aşk mı?
1 Ağustos Salı
Ağustos ayı, tatil ayı, sabah geç kalktığım ve... günlüğümü yazma zamanı.
Zamanda geriye gidiyorum.
Ben Lilia. Dinlenmem gereken o altı ay boyunca. Alçıdayken yalnızdım ve mutsuzdum. Kaderin bana acımadığına içtenlikle pişman olduğumda. Kendimi kitap okumaya, düşünmeye ve... İnternete kaptırdım! Ah, internet! Bu Facebook Messenger ve Google Chat'te boğuluyordum. İnternette ve tüm sosyal medyada gezinmenin zamanı gelmişti.
Orada düşüncelerimi paylaşmaya başladım.
Yeni insanlarla tanışmanın giderek kolaylaştığı ortaya çıktı. Ve hayattaki ideal partneri bulmak giderek zorlaşıyor.
2 Ağustos Çarşamba
Bir hayran sayfasındaki bir gönderiyi beğendim, yorum içeren bir mesaj gönderdim ve....Messenger'dan bir mesaj aldım.
-Merhaba Lilia! Size nasıl yardımcı olabileceğimizi bize söyleyin?
-Merhaba! Size sağlık ve başarı diliyorum!
-Nasılsın? Ne yapıyorsun? Bana kendin hakkında birşeyler söyle.
- Ben Bulgaristanlıyım ve mesleğim psikologum.
Her şey böyle başladı. Kolay, zararsız, hem benim hem de onun sözleri akıp gidiyordu. Çeşitli konularda. Onlardan birini hatırlıyorum; aşk.
Bir keresinde bana sormuştun: Aşk nedir? Hatırlıyor musun sevgilim? Sana çok detaylı bir şekilde cevap verdim. Sonra pişman oldum, laflarımla seni uzaklaştıracağımı sandım ama olmadı.
İşte böyle ortaya çıktın sanal aşkım. Her şey bir şaka olarak başladı. "Merhaba, nasılsın? Ne yapıyorsun? Bana kendinden bahset."
Adını, nereden geldiğini, neye benzediğini bilmiyorum. Ama bana yazdığı sözlerden yayılan sıcaklık beni büyüledi. Gerisi önemli değildi. Sadece düşüncelerimi, duygularımı paylaşacak birini ve yer arıyordum.
Ve onu onunla buldum.
3 Ağustos Perşembe
Benim adım Lilia. Annem beni, Paskalya'dan bir hafta önce, Bulgarların en büyük geleneksel bayramlarından biri olan Palm Pazar günü doğurdu.
Adımı seviyorum. Ayrıca bunu söylediğinde her tarafı gülen ve gözlerinden mutluluk saçan annemi de seviyordum. Annem de babasının bu seçimi kabul etmesinden çok memnundu.
Ama bu geçmişte kaldı. Her ne kadar geçmiş geçmişte kalmalı deseler de, ben ona dönmeyi seviyorum. O yılları hatırladığımda ruhumda pek çok hoş duygu hiddetlenmeye başlıyor.
Ama baba..Onunla özel bir ilişkimiz vardı. Baba-kız arasındaki güçlü sevgi hakim oldu. Bana tavsiye vermekten hoşlanıyordu. Son derece zarif ve göze çarpmayan bir tavırla. Bana öğrettiği her şeyi ezberledim ve onun tavsiyelerine uyarak hayatımda hiçbir zaman hata yapmadım. Hayatta hatalar yapmadığımdan değil. Ama bu sadece kalbimin sesini dinlediğimde oldu.
Liseden mezun olduğumda ailemizin tek çocuğu olan Lilia'nın hayata devam edeceği yolu seçmek zorunda kaldığı bir dönem geldi.
4 Ağustos Cuma
Sevgili arkadaşlar, size kısaca bilinçli hayatımdan bahsetmek istiyorum. Yetişkinlikten sonraki hayatım hakkında, yalnız kaldığında ve hayatının dizginlerini ellerine aldığında. Buna ihtiyacım var ve sizden de benimle aynı fikirde olmanızı rica ediyorum. Lütfen kabul et. Geçen seferki gibi. Muhtemelen normalden daha uzun bir metin olacak ama lütfen yavaş ve sakin bir şekilde okuyun. Beni anlamak için.
Ben ailemin tek çocuğuyum. Babamı çok seviyordum. O benim her şeyimdi. Annemle ilişkim tamamen farklıydı. Annemin neden bana bu kadar yakın olmadığına dair hiçbir açıklamam yok. Ama babam beni mutlu etmek için her şeyi yaptı.
Liseden mezun olduğumda evimizin cephesinin yanına bir bitki dikti. Şimdi bile bir zamanlar anlayışın ve sevginin yaşadığı evimizi sarıyor.
Liseyi bitirdikten sonra spor akademisinde okudum. Ulusal bir yarışmacıydım ve bu benim için zor olmadı. Orada, anlaşılır bir şekilde, fiziksel olarak yakışıklı birçok genç adamla tanıştım.
Ama meslektaşlarım bir aşağılık kompleksi yarattılar. Çünkü uzunum.
Beni 178 cm boyunda genç bir kadın olarak hayal edin, onlara saçtan 2-3 cm, ayakkabının yüksek topuklarından da 7-12 cm daha ekleyin. Benimle konuşan, sürekli yukarı bakan genç ve yakışıklı bir adamın nasıl hissettiğini hayal edebiliyor musunuz?
Gülümsedin mi sevgilim? Burada da her aklıma geldiğinde gülüyorum. Daha sonra yüksek topuklu ayakkabılara karşı bir takıntım vardı.
Üzgünüm, sevmediğini hatırladımhikayelerimi okuyabilirsiniz. Sizden özür dilerim.
5 Ağustos Cumartesi
Aynı zamanda babam yurt dışında çalışıyordu. Annem onun yanına gitti. Birbirlerini çok sevdiler ve hiç ayrılmadılar. Ve yapayalnız kaldım. Çok iyi bir sporcuydum, spor usta adayıydım ve milli takımdaydım. Ailem para gönderirdi ve ben de onu topuklu ayakkabılara harcardım. Ve orada, hayatımın o başarılı anında yanımda sevdiğim bir adam yoktu. Açık nedenlerden dolayı.
Ama o ortaya çıktı. Bunu bana kim gönderdi? Sanki gökten düşmüş gibi. Onu kapalı alanda, stadyumda, antrenman odasında, ağırlık salonunda fark ettim. Beni izliyordu. Uzun boylu (201cm), ince, kaslı, yakışıklı. Motosiklet yarışçısı. O zaman topuklu ayakkabılarımı gururla giyebilirim!
Ancak burada kader araya girdi. Bana sürprizleri vardı.
Annem ve babam genç bir adamla ciddi bir ilişki içinde olduğumu öğrendiğinde birkaç haftalığına eve gelmeye karar verdiler. Asya'dan Moskova, St. Petersburg, Helsinki, Paris ve Montbéliard'a. Sipariş edilen arabayı aldılar ve İsviçre, Avusturya, Slovenya ve Sırbistan üzerinden Fransa'dan ayrıldılar.
Ama eve hiç gelmediler. Yabancı topraklarda bir araba kazasında öldüler.
6 Ağustos, Pazar
Sonra öldüm. İlk kez. Şimdi onlarla seyahat etmeyi reddettiğim için bazen kadere teşekkür ediyorum (ama bazen de pişman oluyorum). Sevdiğim adamı yalnız bırakmak istemedim. Bunu hatırladığımda her defasında ölüyorum.
O zaman yanımda olan adama çok minnettarım. Eğer o bana destek olmasaydı anne ve babamın kaybının üstesinden gelemezdim.
Ama başıma daha çok şey geldi. Kader henüz son sözünü söylememişti. Ertesi yıl yurtdışındaki bir motosiklet yarışmasına katılmaya gitti. Yamaha'sıyla aynı tarihte kaza yaptı ve öldü. Yabancı topraklarda.
Sonra en yüksek zirveden atlamak ya da denize atlamak, bu dünyadan çıkmak istedim. Ama bunu yapacak cesaretim yoktu. Kendime sordum: neden bu benim başıma geliyor, neden ben?
Sonra ikinci kez tekrar öldüm. Yüzüğünü hâlâ takıyorum. Ve bunu unutamıyorum. Benim için o bir erkek için standarttır. Bütün erkekleri ona benzetiyorum. Ve kaybedenler her zaman onlardır.
O zamandan beri herhangi bir ulaşım aracıyla seyahat etmeyi reddediyorum. Çünkü seyahat korkum var. Seyahat etmiyorum, araba kullanmıyorum, arabam yok.
Yalnız yaşadım. Ve kendimi uygulamaya adadım. Başka bir üniversiteye kayıt yaptırıp bir eğitim daha tamamladım. Daha sonra diğer iki üniversitede iki yüksek lisans eğitimi aldım.
Ve şimdi merak ediyorum; tüm bunlar ne içindi? Her yıl olduğu gibi bu tarihte tekrar tekrar ölüyorum.
Няма коментари:
Публикуване на коментар